سلام
میخواهم برایت نامه ای بنویسم
برای تو که خود من هستی و در بین زمین و اسمان معلق مانده ای
و نمیدانی از کجا شروع کنی

انگار تو را سنجاق کرده اند به سرنوشتی که دوستش نداری
گوش کن و نا امید نباش

حتی قهرمانِ دو هم بعد یک حادثه یا ابتلا به یک بیماری مثلِ ‌همه‌ی ما با قدم‌هایِ لرزان و کوتاه و بارها افتادن، راه‌رفتن را شروع کرده...   
هیچ‌کس هنگامِ شروع فوق‌العاده نبوده است...
پس با اعتماد به نفس و انگیزه قدم بردار؛
برای مبتدی، تردید و ترس طبیعی است مهم این است که به ترس و تردیدت توجهی نکنی و با اُمید و انگیزه ادامه دهی
روزهای سختی را پشت سر گذاشته ای میدانم

میدانم توانت کم شده است
میدانم مثل قبل نیستی
همه را خود تجربه کرده ام
اما
اگر عشق به زندگی هنوز در تو است
اگر امید بهتر شدن داری
باید از یک جایی شروع کنی
ان یک جا و ان زمان همین حالاست
با تمام توانی که در تو مانده شروع کن
با دستانت
با پاهایت
با زبانت
با قوه لامسه ات اشتی کن
دوستشان بدار
نوازششان کن
با انان حرف بزن و بگو که کمکت کنند
تکانشان بده
منغبض و منبسط شان کن
کف دستت را مشت کن انگشتانت را حرکت بده پاهایت را به زمین فشار بده حرف بزن داد بزن نترس پیله را بشکن
متهور باش
و به اینکار استمرار بده
در هر ساعت
 درهر لحظه
 درهر روز
خسته نشو و صبر کن خواهی دید که ارام ارام کنترل حواس پنجگانه ات بهتر و بهتر میشوند
فقط باید صبور باشی و جا نزنی زیرا اینکارها به زمان نیاز دارد
در اخر خودت را دوست داشته باش و به خودت کمک کن و بدان هیچ کسی و هیچ چیزی نمیتواند به تو بهتر از خودت یاری رساند
شک نکن که پایان این همه تلاش رسیدن به پیروزی است
 و
خواهی دید که دیر یا زود تو هم به خط پایان خواهی رسید و آن‌که فوق‌العاده است خودِ تویی نه هیچ کس دیگر.
***::::::
نامه ی یک َزن مبتلا به ام اس حاد به خودش و به همدردانش
زنی که ام اس را شکست داده و شما هم ممکن است بشناسیدش

و  قطعا میتوانید مثل او باشید
شاید هم بهتر

گیتا منصوری

(تیرماه 99)